Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

*Ματωμένος γάμος*

Στο θεατράκι της οδού Μουσούρου, Teatro Piccolo, βρέθηκα την προηγούμενη Κυριακή, για να παρακολουθήσω την παράσταση "Ματωμένος γάμος", σε σκηνοθεσία Αννίτας Καγκάλου. Αγαπώ πολύ το συγκεκριμένο έργο που είναι γεμάτο πάθος, συγκρούσεις, με έντονο το μεταφυσικό στοιχείο,  με τη μοίρα που κινεί τα νήματα και τον θάνατο που αιωρείται .Γραμμένο το 1933 απο τον Φ. Γκαρθία Λόρκα, που το εμπνέυστηκε απο ένα άρθρο εφημερίδας, που ανέφερε ένα έγκλημα την παραμονή ενός γάμου σε μια ανδαλουσιανή πόλη, όπου η νύφη το σκάσε με τον ξάδελφό της  και ο αδερφός του γαμπρού, τους βρίσκει και σκοτώνει τον αντίζηλο.
Στην αρχή ξαφνιάστηκα με την μουσική, τις κινήσεις των ηθοποιών, αλλά όσο προχωρούσε η παράσταση τόσο με κέρδιζε. Το έργο περάστηκε γρήγορα, δίνοντας έμφαση σε ορισμένες σκηνές, ιδιαίτερα σ' αυτες με τη μάνα, το παράνομο ζευγάρι και το φεγγάρι. Απουσίαζαν γενικά τα πολλά λόγια, τα βλέμματα ήταν αυτά που μιλούσαν και που συχνά πετούσαν φωτιές. Έντονο ήταν το στοιχείο του πένθους στην παράσταση, με τα κεράκια, το μοιρολόι και το διασκευασμένο "αι γενεαί πάσαι" να ηχεί.
Πολύ ατμοσφαιρικό το θεατράκι, καθόμασταν πάνω στη σκηνή, σχεδόν αγγίζαμε τους ηθοποιούς. Ήμασταν τόσο κοντά που δεν μπορούσαμε παρά να  κατανοήσουμε την πράξη της νύφης αλλά και να θρηνήσουμε μαζί με τη μάνα.
Πολύ καλοί οι ηθοποιοί  Κατερίνα Γκίκα, Δημήτρης Κίκλης, Νίκος Κοτρέτσος, Δήμητρα Λαγκαδινού, Αλέξανδρος Μπάλλας, Δέσποινα Σολκίδου. Να προσθέσω και ότι η είσοδος είναι ελεύθερη.

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

*Χάρτινα Λουλούδια*

Ακόμα μια καταπληκτική παράσταση είχα την τύχη να παρακολουθήσω στο θέατρο Ιλίσια . Πρόκειται για τα 'Χάρτινα Λουλούδια', σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλιππόγλου, με τους Κατερίνα Λέχου και Άρη Σερβετάλη. 
Στην καθημερινότητα μιας καθωσπρέπει και μοναχικής γυναίκας εισβάλλει ένας περιθωριακός και κυνηγημένος άνδρας και ταράζει τις ισσοροπίες. Πέρα από το σπίτι της εισβάλλει και στον καλά περιφρουρημένο μικρόκοσμο της και τον αναστατώνει. Δυο εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες, που ο καθένας κουβαλάει τα δικά του βιώματα, ανασφάλειες, φοβίες, ξεδιπλώνονται πάνω στη σκηνή. Ιδιαίτερα έντονο το κοινωνικό χάσμα ανάμεσα στους δυο ήρωες, δυο διαφορετικές "κάστες" ανθρώπων έρχονται σε επαφή και συγκρούονται.
Συγγραφέας του έργου είναι ο Χιλιανός Egon Wolff που τα έργα του κάνουν συχνά αναφορές σε πτυχές του πολιτισμού της Χιλής, όπου οι εντάσεις ανάμεσα στις διαφορετικές κοινωνικές ομάδες ήταν έντονες.
Μ'άρεσε ιδιαίτερα στην αρχή του έργου το 'χτίσιμο' του σκηνικού από τους πρωταγωνιστές. Επίσης εκπληκτικές ήταν και οι κινήσεις τους καθ'όλη τη διάρκεια της παράστασης. Κινήσεις χορογραφικές που αρμονικά συμπλήρωναν η μία την άλλη. Ο Σερβετάλης υπέροχος, σαν ξωτικό τριγυρνούσε στη σκηνή και αιχμαλώτιζε το βλέμμα σου. 
Πολύ καλή παράσταση που σίγουρα δεν θα αφήσει κανένα ανεπηρέαστο και που σε αναγκάζει σίγουρα να τη σκεφτείς. Φεύγοντας από εκεί κουβαλάς το άρωμα από τα λουλούδια και ας ήταν χάρτινα..