Ξεκίνησα την προηγούμενη Παρασκευή (19 Οκτώβρη) με την κάρτα ανεργίας μου παρέα για το θέατρο Διάνα ,όπου μια μέρα πριν την προγραμματισμένη πρεμιέρα για την παράσταση 'Κατάδικός μου'(2η χρονιά που ανεβαίνει), είχε παράσταση- γενική δοκιμή για τους ανέργους.
Οι δρόμοι για μια πρόσφατα χωρισμένη φιλόλογο(με μια διασκεδαστική εμμονή για τον ορθό λόγο!), τον πρώην άντρα της ,έναν μετανάστη Ιρανό και τον ηλικιωμένο με αλτσχάιμερ πατέρα της διασταυρώνονται και μας προσφέρουν στιγμές κωμικές και συγκινητικές ταυτόχρονα..
Εκπληκτικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς (Ελένη Ράντου, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Ορφέας Αυγουστίδης, Μιχάλης Ιατρόπουλος, Δημήτρης Καπετανάκος, Μπάμπης Γιωτόπουλος ) σε μια παράσταση που φέρνει δάκρυα στα μάτια καθ' όλη τη διάρκεια του έργου, δάκρυα γέλιου αλλά και συγκίνησης..Κατά τη διάρκεια της παράστασης ερχόμαστε προκλητικά αντιμέτωποι με τις ανασφάλειες , τις εμμονές και τις φοβίες μας.. Φοβίες για τον ξένο συνάνθρωπο μας, φοβίες μη χάσουμε τα κεκτημένα μας, φοβίες για τη μοναξιά, που μπορεί να μας οδηγήσουν σε απελπισμένες και ακραίες ενέργειες.
Αξίζει τελικά να είναι κανείς κατά δικός μας, ή μήπως τελικά αυτη η φοβία μην χάσουμε τον άλλο από δίπλα μας, μας οδηγει στην αποξένωση, μας κάνει κατάδικους και χτίζει μια φυλακή γύρω μας ;
Οι χαρακτήρες του έργου , απλοί καθημερινοί άνθρωποι, που θα μπορούσαν να ναι εγώ και εσύ, άνθρωποι με ανάγκη για αγάπη και αποδοχή.
Υπέροχη παράσταση, βαθιά ανθρώπινη και αληθινή, που έρχεται να μας ψιθυρίσει ότι η κατανόηση και οι αληθινές σχέσεις δεν γνωρίζουν χρώματα και φυλές.
Οι δρόμοι για μια πρόσφατα χωρισμένη φιλόλογο(με μια διασκεδαστική εμμονή για τον ορθό λόγο!), τον πρώην άντρα της ,έναν μετανάστη Ιρανό και τον ηλικιωμένο με αλτσχάιμερ πατέρα της διασταυρώνονται και μας προσφέρουν στιγμές κωμικές και συγκινητικές ταυτόχρονα..
Εκπληκτικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς (Ελένη Ράντου, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Ορφέας Αυγουστίδης, Μιχάλης Ιατρόπουλος, Δημήτρης Καπετανάκος, Μπάμπης Γιωτόπουλος ) σε μια παράσταση που φέρνει δάκρυα στα μάτια καθ' όλη τη διάρκεια του έργου, δάκρυα γέλιου αλλά και συγκίνησης..Κατά τη διάρκεια της παράστασης ερχόμαστε προκλητικά αντιμέτωποι με τις ανασφάλειες , τις εμμονές και τις φοβίες μας.. Φοβίες για τον ξένο συνάνθρωπο μας, φοβίες μη χάσουμε τα κεκτημένα μας, φοβίες για τη μοναξιά, που μπορεί να μας οδηγήσουν σε απελπισμένες και ακραίες ενέργειες.
Αξίζει τελικά να είναι κανείς κατά δικός μας, ή μήπως τελικά αυτη η φοβία μην χάσουμε τον άλλο από δίπλα μας, μας οδηγει στην αποξένωση, μας κάνει κατάδικους και χτίζει μια φυλακή γύρω μας ;
Οι χαρακτήρες του έργου , απλοί καθημερινοί άνθρωποι, που θα μπορούσαν να ναι εγώ και εσύ, άνθρωποι με ανάγκη για αγάπη και αποδοχή.
Υπέροχη παράσταση, βαθιά ανθρώπινη και αληθινή, που έρχεται να μας ψιθυρίσει ότι η κατανόηση και οι αληθινές σχέσεις δεν γνωρίζουν χρώματα και φυλές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου